- Szczegóły
- Michał Gnybek
- Kategoria: Między wojnami
- Odsłony: 292
Rok 1934 był dla Pozycji Pomorskiej okresem wzmożonej rozbudowy. Na wielu odcinkach, od Starego Osieczna, przez Prusinowo Wałeckie, po Biały Bór, powstało łącznie ponad 200 nowych obiektów1. Na tym etapie w względzie wznoszonych konstrukcji, nastąpiło wyraźne odcięcie od pierwszego etapu budowy pomorskich umocnień z lat 1931-1932. Od 1933 roku Niemieccy projektanci szukali odpowiednich form. Uwidaczniają to szczególnie schrony wznoszone w 1934 roku. Obok skromnych jedno- lub dwuizbowych projektów, przeznaczonych tylko do jednej funkcji, wznoszone były również takie, które łączyły w sobie kilka ról. W jednym obiekcie potrafiono skupić funkcje bojowe, dowódcze, obserwacyjne czy socjalne. Przy czym powstawały nierzadko projekty oryginalne, niepowtarzalne. Takim, nad wyraz interesującym projektem, był schron bojowy dla karabinu maszynowego o ogniu czołowym z izbą dla jednej drużyny De. 35, który dzisiaj wnikliwie obejrzymy!
Add a comment- Szczegóły
- Michał Gnybek
- Kategoria: Między wojnami
- Odsłony: 627
1935 rok był czasem, w którym w niemieckiej fortyfikacji działo się wiele. Wznoszono kolejne schrony w ramach Pozycji Odry i Pozycji Pomorskiej. Obie linie posiadały już całkiem imponujące nasycenie rozmaitymi obiektami. Szczególnie Pommernstellung, do którego ukończenia jeszcze wiele brakowało, już robił wrażenie! Natomiast centralny odcinek pogranicza z II Rzeczypospolita, pomiędzy Wartą na północy, a Odrą na południu, wydawał się prawie nie zagospodarowany. Niemcy mieli świadomość, że łuk Odry-Warty ma wyjątkową wagę! Rozbudowa umocnień była w tym obszarze konieczna! Budowa zapór hydrotechnicznych ruszyła w 1934 roku. Natomiast wiosną 1934 roku szef dowództwa wojsk lądowych wydał rozkazy, na ich podstawie których, pomiędzy Nietkowicami a Skwierzyną, w 1935 roku miały powstać stosowne obiekty bojowe, chroniące drogi1. Wówczas właśnie powstał skromny, acz ciekawy, projekt schronu dla jednego karabinu maszynowego, zaopatrzonego w garaż dla armaty przeciwpancernej. Jednym z tych stanowisk był, eksplorowane przez nas dzisiaj, Pz. W. 755 (518), Pz. W. 745 (517) i Pz. W. 605!
Add a comment- Szczegóły
- Michał Gnybek
- Kategoria: Między wojnami
- Odsłony: 2981
Okolice Tuczna powalają! Przepiękna przyroda, ciekawa topografia i... fortyfikacje! Odcinek pomiędzy miejscowościami Tuczno (niem. Tütz) - Wałcz (niem. Deutsch Krone) był polem intensywnych działań niemieckiego Ministerstwa Obrony, a przede wszystkim odpowiedzialnej za ten obszar Komendatury w Szczecinku. Odcinek ten uważano za niezwykle wrażliwy i ważny. To tu, już w 1931 roku powstały pierwsze schrony Pozycji Pomorskiej1. Odcinek ten był intensywnie rozbudowywany, zyskując - jak na realia Pommern-Stellung - imponującą głębokość (np. dla Tuczna pozycja uzbrojeniowa miała zostać urzutowana na 7,5 km!2). Większość miłośników Wału Pomorskiego zna również Grupę Warowną "Strzaliny". Poznając umocnienia w okolicach Strzalin warto wyjść poza Werkgruppe "Galgenberg". Znajdziemy wówczas wiele intrygujących konstrukcji, wzniesionych na rozmaitych etapach rozbudowy Pommern-Stellung. Jedną z nich był niewątpliwie kompanijny schron dowodzenia z izbą bojową dla jednego karabinu maszynowego. Schron ten, wybudowany w 1937 roku, otrzymał sygnaturę Kle. A.B. Był przy tym ciekawym przykładem konstrukcji opartej o projekt Regelbau B1-223!
Add a comment- Szczegóły
- Michał Gnybek
- Kategoria: Między wojnami
- Odsłony: 530
Topografia okolic Białego Boru sprzyjała obronie. W tym rejonie występuje szereg jezior polodowcowych o charakterze rynnowym. Ich brzegi zazwyczaj są strome, nierzadko wysokie. Wszędzie tam, gdzie teren się wypłaszcza, występują tereny podmokłe. Zazwyczaj - korzystając z dogodności niesionych przez taki teren - niemieccy projektanci planowali niewielką liczbę schronów. Ich zadaniem miała być wówczas osłona obszarów wrażliwych: przesmyków między jeziorami, dróg, miejsc dogodnych dla przeprawy przez jezioro. Jedną z takich ról spełniał również obiekt, który odwiedzimy dzisiaj - schron bojowy dla km o ogniu czołowym bez izby dla jednej drużyny o sygnaturze B. 51.
Add a comment- Szczegóły
- Michał Gnybek
- Kategoria: Między wojnami
- Odsłony: 379
Początki bywają trudne. Podobnie było z budową fortyfikacji. Program budowy niemieckich umocnień dwudziestolecia międzywojennego sięga początku lat 20. XX wieku. Wydawać by się mogło, że największą przeszkodą w budowie nowych dzieł fortyfikacyjnych był traktat wersalski: dokument ten wprowadzał niezwykle rygorystyczne warunki także w kwestii wznoszenia umocnień. Jednak, można postawić tezę, że istniał wówczas problem większy: finanse. W połowie 1928 roku dowództwo niemieckiej armii dało zgodę sztabowi Okręgu Wojskowego III na budowę umocnień Oder-Stellung z zaznaczeniem, że wzmocnione miały być jedynie kluczowe rejony. Zaliczono do nich odcinki: Ścinawa, Chobienia, Bełcz Wielki, Wyszanów, Cigacice,, Bytom Odrzański i Siedlisko1. Broniona miała być sama Odra. Szersza rozbudowa linii fortyfikacji była niemożliwa ze względu na brak funduszy2... Potwierdzenie powyższego możemy z łatwością odnaleźć w terenie. Jeśli nad Odrą będziemy szukać stanowisk z lat 1929-1933, odnajdziemy schrony powstałe w oparcie o wyjątkowo proste projekty, gdzie dzieła składały się zazwyczaj z dwóch pomieszczeń - śluzy wejściowej oraz izby bojowej. Warto zaznaczyć, że to właśnie nad Odrą powstały wówczas pierwsze pierwsze schrony z uzbrojeniem osłoniętym całościenną płytą stalową3, co stało się cechą charakterystyczną większości niemieckich umocnień bojowych! Takie obiekty można odnaleźć również na odcinku Nowa Sól i Modrzyca. O rozbudowie tychże odcinków postanowiono w 1931 roku4. I tak - w 1932 roku - powstał schron, który prezentuję w niniejszym artykule: stanowisko dla jednego karabinu maszynowego z płytą ze strzelnicą. Pierwotnie otrzymało ono sygnaturę M. 3, natomiast w 1944 roku nr 5835.
Add a commentCzytaj więcej: Oder-Stellung: Stanowisko km z płytą ze strzelnicą [budowa czasu pokoju] nr 583