Wracamy na najprawdopodobniej najkrótszą linię umocnień jaką Niemcy wybudowały przed II wojną światową. Odległość pomiędzy jej skrajnymi obiektami wynosi... niespełna 260m! Składała się ponadto z oszałamiającej liczby aż trzech obiektów stałych! Oczywiście mowa tu o owianej tajemnicą Pozycji Nysy (Neisse-Stellung). Było to jedno z najciekawszych miejsc fortyfikacyjnych jakie miałem okazję odwiedzić. Prezentowałem Państwu już jeden z obiektów bojowych. Dziś pora na schron bierny!

Mogłoby się wydawać, że to zwykłe bierne ukrycie dla piechoty. Podobnych mu można spotkać wiele nad Odrą. Natomiast prezentowanemu projektowi nadano ciekawą formę. Każdy z trzech obiektów stałych położonych nad Nysą to przykład ciekawego kamuflażu. Tak było również w przypadku obiektu biernego. Płaszczyzna całej elewacji wejściowej została pokryta cegłą. Jedyne nie pokryte nią elementy to okolice obu otworów wejściowych oraz klamry drabinek prowadzących na strop. Nie można wykluczyć, że stalowe drzwi z wyłazem lub bez pokryte były deskami. Brak na cegłach śladów wskazujących na to by schron posiadał dodatkową parę drzwi drewnianych. Kamuflaż taki sprawiał, że schron wyglądał na cywilną piwniczkę. Ceglana ścianka pokrywająca elewację wejściową wykracza poza jej płaszczyznę, tworząc po lewej i prawej trójkątne ścianki oporowe. Co więcej szczyt rzeczonej ceglanej ścianki zwieczony został prostym, niewyszukanym gzymsem. Na stropie brak jest śladów, które mogłyby wskazywać, że schron dla kamuflażu miał nadbudowaną ceglaną kondygnację jak to miało miejsce m.in. na Pozycji Pomorskiej (np. Zw. 3).

Wnętrze schronu zostało zaprojektowane i przybrało już klasyczną formę. Schron składał się z dwóch pomieszczeń. Otwory wejściowe prowadziły do przedsionka, który pełnił również rolę śluzy gazoszczelnej. Była ona napowietrzana przez otwór wentylacyjny. Tu zostało ulokowane również wyjście ewakuacyjne.

Drugą izbą było przestronne pomieszczenie dla drużyny wypadowej. Od przedsionka dzieliły ją stalowe drzwi dwudzielne. Zadaniem żołnierzy znajdujących tu ukrycie była walka na zewnątrz schronu w umocnieniach ziemnych. Ślady na ścianach ukazują montaż dwunastu prycz. Warunki bytowe były zapewnione w co najmniej dostatecznym stopniu. Obieg powietrza zapewniał system wentylacji wspomagany filtrowentylatorem. Nocą załoga mogła skorzystać z piecyka - dym odprowadzany był poprzez odpowiedni przewód. Ponadto w izbie tej znajdowały się dwa stanowiska obrony wewnętrznej. Obrońcy osłonięci byli pancerzami skrzynkowymi.

W całym schronie zachowało się bardzo dużo napisów eksploatacyjnych.

Metryczka:

 Galeria:

*Za pomoc dziękuję Dariusz Pstuś/4 Historie!

===============================
Jeśli chcesz - wesprzyj mnie - https://patronite.pl/Fortyfikacje
===============================