Powracamy na fenomenalny odcinek Pozycji Pomorskiej, rozciągający się w okolicach wsi Sępolno Wielkie (Gross Karzenburg). Pewnie się powtórzę, ale ów pas umocnień obfituje w ciekawe konstrukcje, które ponadto zachowane są w bardzo dobrym stopniu. Warto wspomnieć o tym, że krajobraz forteczny wgryza się tu w teren o urozmaiconym ukształtowaniu i pięknej przyrodzie.

Eksplorowany przez nas schron to obiekt dowodzenia i został wybudowany w ramach szczątkowej drugiej linii umocnień. Oś sektora jego stanowiska bojowego przebiegała równolegle do utwardzonej szosy, łączącej Sępolno z Kołtkami. Mimo tyłowej pozycji obiekt został solidnie zamaskowany. Bryła schronu została mocno zagłębiona w ziemi i przysypana ziemią. Jej zwały do dziś zalegają na jego stropie. W czasach swej świetności z pewnością był stanowiskiem trudnym do zlokalizowania przez przeciwnika.

Zewnętrzne stanowisko obserwatora. Widoczny jest otwór rury głosowej, a także stalowa płytka, do której zamocowany mógł być sprzęt obserwacyjny.

Już zewnętrzne oględziny ujawniły całkiem spore gabaryty konstrukcji. Elewacja bojowa była dosyć szeroka i obecnie, czy to w wyniku działania sił przyrody, czy to w wyniku działania rąk ludzkich, została odsłonięta w stopniu o wiele większym niż to było pierwotnie. Jeszcze większe wrażenie robi elewacja wejściowa. Oprócz dwóch wejść, pierwotnie zamykanych drzwiami 14P7, w oczy rzuca się zewnętrzne stanowisko obserwatora. Miało ono formę wnęki, zamykanej stalowymi drzwiami. Obserwator miał zapewnioną łączność z załogą schronu poprzez rurę głosową oraz, na co wskazuje napis eksploatacyjny wewnątrz izby gońców, telefon. I rzeczywiście: w płaszczyźnie elewacji wejściowej odnajdziemy dwie nisze na przyłącze telefonu.

Izba gońców. Od lewej: pod stropem - "licht" - nisza oświetleniowa, stanowisko obrony wewnętrznej, po prawej, pod stropem, "Belüftung" - zawór doprowadzający powietrze do schronu, poniżej cztery kotwy, na których zamontowana była podstawa pod filtrowentylator, nad posadzką "Entlüftung" - zawór odprowadzający powietrze ze schronu.

Obiekt aż prosił się by go obejrzeć od wnętrza. Jako, że spełniał aż trzy funkcje - dowodzenia, bojową oraz obserwacyjną - pomieszczeń było tu sporo - sześć, nie wliczając tu niszy obserwatora. Pokonawszy ciasne wejście, dostać się można było do przedsionka - śluzy gazowej. Oba otwory przestrzeliwane były przez stanowiska obrony wewnętrznej. Jako że przedsionek był też magazynem, znajdziemy tu aż trzy nisze. Kolejnym pomieszczeniem była izba pogotowia. Swój wypoczynek odnajdowała tu załoga izby bojowej. Przewidziano tu miejsca dla sześciu żołnierzy. Z izby pogotowia dostać się można było do kolejnych:

• izby bojowej - o niewielkich rozmiarach, podporządkowanej tylko funkcji bojowej, uzbrojonej w MG 08, ukryty za płytą stalową 7P7,

• izby gońców, będących do dyspozycji dowódcy.

Izba łączności. Po lewej otwór zamykany przeszklonymi drzwiczkami. Na prawo od niego ślad po montażu telefonu oraz baterii.

Dwa najważniejsze pomieszczenia - nie tylko dla schronu - ale i dla linii pobliskich umocnień - to izba łączności i izba dowódcy. Prócz śladów montażu prycz i sprzętu łączności, odnajdziemy tu charakterystyczny otwór wykonany w ścianie rozdzielającej oba pomieszczenia.

Metryczka:

Galeria: