Czasami bywa i tak, że i w porze jesienno-zimowej poszukiwany schron skutecznie skrywa się przed eksploratorami. Tak właśnie jest ze schronami Pommernstellung w okolicach Santoka, szczególnie z tymi ukrytymi na stromym zboczu nadwarciańskiej moreny. Jeden z nich mogą Państwo obejrzeć na poniższych zdjęciach. Jego zadaniem było ryglowanie drogi biegnącej wąwozem w głąb pozycji w kierunku północnym.

Add a comment

Podążając DW 137 z Międzyrzecza do Sulęcina za każdym razem dokonujemy swoistego "przełamania" Frontu Ufortyfikowanego Łuku Odry i Warty. Najpierw przekraczamy most nad strumykiem zwanym Pieską Strugą (lub Strugą Jeziorną). Następnie po lewej ręce mijamy schron Mg-Sch.u.Pak-U.745. Droga cały czas wspina się w górę wzniesienia, a po prawej ręce mijamy dębowy, pomnikowy szpaler, który prawdopodobnie pamięta czasy na długo przed wzniesieniem FFOWB.

Add a comment

Jaz wybudowany w latach 1935-36 służył do podnoszenia poziomu rzeki Pilawy i utrzymania jej walorów obronnych na odcinku ponad 2 km. Był projektem indywidualnym. Wzniesiony na planie wydłużonego, nieregularnego prostokąta. Konstrukcja żelbetowa z elementami stalowymi do regulacji przepływu wody. Budowla złożona z dwóch odcinków ścianki szczelnej wykonanych na obu brzegach rzeki, utrzymujących masy wody przyległe do jazu (wbita ścianka Larsena z koroną żelbetową).

Add a comment

"To skomplikowane" - tak lakonicznie można by podsumować historię potężnego placu budowy, jakim był przez cały okres swego funkcjonowania Front Forteczny Łuku Odry-Warty. Temat rejonu tzw. "Bramy Lubuskiej", czyli obszaru zamkniętego na północy przez Wartę oraz na południu i zachodzie przez Odrę, był dla niemieckiego sztabu wyjątkowy. To tędy wiodła najkrótsza droga pomiędzy polską granicą a stolicą Niemiec - Berlinem. Oczywistym było, że potencjalne natarcie polskich wojsk nie musi być skierowane bezpośrednio na Berlin. Natomiast tereny "Bramy Lubuskiej", po zajęciu ich przez Wojsko Polskie, mogły stać się dogodnym punktem wyjścia do odcięcia i opanowania niebezpiecznie wysuniętych rejonów Pomorza Zachodniego oraz Śląska. Stąd budowa umocnień na tym kluczowym kierunku szła niezwykle... powoli! Ba! Jak wskazuje B. Perzyk i J. Miniewicz* była wręcz celowo hamowana! Przez cały okres budowy zmieniały się koncepcje, a umocnienia Łuku Odry i Warty zyskiwały rozmaity wymiar. Początek budowy to Linia Niesłysz-Obra (Nischlitz-Obra Linie). W 1934 roku rozpoczęto budowę zapór hydrotechnicznych. Postanowiono oprzeć się o dolny bieg rzek Obry na północy, rzekę Ołobok oraz o ciąg południkowo rozmieszczonych jezior. W 1935 roku powstało dwanaście lekkich bojowych obiektów. Już wówczas Niemcy posiadali świadomość, iż są one niewystarczające. Jeszcze w tym samym roku rozpoczęto uzupełniać Linię o kolejne, tym razem cięższe konstrukcje. Wśród wybudowanych wówczas trzynastu schronów znalazł się schron, któremu nadano numer 516. Większość miłośników fortyfikacji zna go natomiast pod mianem Panzerwek 775.

Add a comment

Niewielki acz ciekawy schron z zachowaną nietypową płytą stalową o grubości 8 cm (protoplasta 7P7?). Wybudowany prawdopodobnie w 1931r., czyli jeszcze na początku wznoszenia Pozycji Odry. 

Jest to jeden z niewielu tak dobrze zachowanych schronów, nieograbiony przez złomiarzy. Stąd nie chcę tu publicznie podawać namiarów tegoż obiektu. Mam nadzieję, że Państwo to zrozumieją...

Add a comment